Αἰώνιον

Η Πηνελόπη ήταν στην ελληνική μυθολογία κόρη του Ικαρίου και της Περίβοιας, σύζυγος του Οδυσσέα και μητέρα του Τηλεμάχου. Από την αρχαιότητα αποτελεί σύμβολο συζυγικής πίστης και αφοσίωσης. Είναι επίσης γυναικείο όνομα.

Ετυμολογία: Από το αρχαίο κύριο όνομα πηνέλοψ, που σημαίνει «είδος πάπιας» (άγνωστης ετυμολογίας). Το επίθημα -οψ συναντάται συχνά σε ονόματα πουλιών (π.χ. αέρ-οψ, δρυ-οψ, μέρ-οψ). Δεν είναι βέβαιο ότι το όνομα αναφερόταν αρχικά σε θεότητα με μορφή πουλιού, ούτε ότι προέρχεται από τις λέξεις πήνη και όλόπτω.

Πηγή: σελ. 1400 – ΛΕΞΙΚΟ ΤΗΣ ΝΕΑΣ ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΓΛΩΣΣΑΣ, ΔΕΥΤΕΡΗ ΕΚΔΟΣΗ – Γεώργιος Μπαμπινιώτης

Περὶ Πηνελόπης

Ἡ Πηνελόπη ἐν τοῖς Ἕλλησι μύθοις λέγεται θυγάτηρ Ἰκαρίου καὶ Περιβοίας, γυνὴ δὲ Ὀδυσσέως καὶ μήτηρ Τηλεμάχου. Ἀπ’ ἀρχῆς γάρ ἐστιν σύμβολον πίστεως καὶ συζυγικῆς ἀφοσιώσεως. Ὄνομα δὲ γυναικεῖον καὶ νῦν.

Ἐτυμολογία: Ἀπὸ τοῦ ἀρχαίου κυρίου ὀνόματος «Πηνέλοψ», δηλοῦντος εἶδος τινα νήσσης, ἀγνώστου δὲ σαφῶς ἐτυμολογίας. Τὸ ἐπίθημα -οψ εὑρίσκεται πολλάκις ἐν ὀνόμασι πτηνῶν (οἷον ἀέρ-οψ, δρυ-οψ, μέρ-οψ). Οὐδεμία ἀνάγκη ὑπολαμβάνειν ὡς θεότητα πτηνῆν ἀρχικῶς τὸ ὄνομα δηλοῦν, οὐδὲ ὡς ἐκ τῶν λέξεων πήνη καὶ όλόπτω τετυχηκέναι.

Πηγή: σελ. 1400 – ΛΕΞΙΚΟΝ Τῆς Νέας Ἑλληνικῆς Γλώσσης, Δευτέρα Ἔκδοσις – Γεώργιος Μπαμπινιώτης